ارتباط بین سلامت روان و فرسودگی شغلی کارکنان ستادی ومعاونتهای دانشگاه علوم پزشکی یاسوج

زمینه و هدف : سلامت روانی افراد در پیشبرد اهداف ملی و آرمانی جوامع بشری از بیشترین اهمیت از لحاظ صرفه جویی در هزینه های مادی و معنوی برخوردار است. فرسودگی شغلی پیامد کاهش مزمن منابع توانایی های فرد است که از رویارویی طولانی مدت با استرس به ویژه فشارهای شغلی ایجاد می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین سلامت روان و فرسودگی شغلی در کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج بود. روش بررسی : این مطالعه توصیفی ـ همبستگی طی سال های 1393ـ1392 بر روی 274 نفر از 961 نفر کارکنان ستادی و حوزه معاونت های دانشگاه علوم پزشکی یاسوج که به صورت تصادفی انتخاب شدند، انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های وضعیت سلامت روان و فرسودگی شغلی مسلش استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و آزمون فرید من تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بین سلامت روان وابعاد فرسودگی شغلی رابطه معنی داری وجود نداشت(05/0p<) و هم چنین در بین نمونه های مورد مطالعه بعد درگیری با میانگین(48/1) از اهمیت بالاتری برخوردار بود و بعد مسخ شخصیت با میانگین (44/3) کمترین اهمیت را داشت. نتیجه گیری: وقتی کارکنان از سلامت روانی کامل برخوردار باشند و از شغل خود احساس رضایت نمایند باعث سلامت، امکان دستیابی به حداکثر کارایی در سازمان را موجب می شود.